Φύγαμε για Πόρτο Κατσίκι

Δύο ώρες -περίπου- και 102 χιλιόμετρα μακρυά, απ' ότι με πληροφορεί ο χάρτης της Google, απέχει η παραλία Πόρτο Κατσίκι από την Αμφιλοχία. Σίγουρα δε τα κατάλαβα -ίσως επειδή δεν οδηγούσα εγώ- όταν ένας φίλος μου πρότεινε μια ζεστή μέρα του Ιούλη να πάμε για μπάνιο. Όπως πάντα όταν ξεκινάω για Λευκάδα παίρνω μαζί μου μάσκα και βατραχοπέδιλα για εξερευνήσεις στο βυθό και όποιος έχει επισκεφθεί έστω και μια παραλία του νησιού καταλαβαίνει γιατί.

Έτσι μια μεγάλη παρέα ξεκινάμε και αφού αφήνουμε πίσω την Αμφιλοχία φτάνουμε στην πόλη της Λευκάδας και αρχίζουμε τη δαιδαλώδη διαδρομή στα ορεινά της Λευκάδας που μοσχοβολάνε φασκόμηλο και θυμάρι. Κατηφορίζοντας το δρόμο μέχρι τις ταβέρνες η παραλία δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί, και εκεί στην άκρη του γκρεμού την αντικρύζεις, μια στενή παραλία μεταξύ γκρεμού και θάλασσας. Η κατάβαση των περίπου 100 σκαλοπατιών δεν είναι και ότι καλύτερο αν έχετε θέμα με τα ύψη αλλά και παλί αξίζει η “αγωνία”. Λευκόξανθη άμμος, πανύψηλοι γκρεμοί και μοναδικά γαλάζια νερά, όχι τυχαία μια από τις καλύτερες παραλίες της Μεσογείου. Αξίζει μια ματιά στον βυθό που λίγα μέτρα πιο βαθιά γίνεται έντονα πετρώδης και ιδιαιτέρα πλούσιος σε ζωή -γεμάτος μελανούρια- καθώς και στο τέλος μια επίσεψη στον “ισθμό” απέναντι από την παραλία για μια πανοραμική άποψη της παραλίας και μερικές φωτογραφίες.

Η παραλία Πόρτο Κατσίκι είναι τόσο μακρυά από τον Βάλτο που άπαξ και την επισκεφθείτε αργά ή γρήγορα θα ξαναπάτε, εμείς ξαναπήγαμε.

Κείμενο: Διγώνης Βαγγέλης

Tip: στο δρόμο προς τη παραλία θα βρείτε πολλά σημεία που πουλάνε μέλι Λευκάδας, μη παραλείψετε να αγοράσετε ένα βαζάκι καθώς και μια στάση στην επιστροφή για να δείτε από ψηλά τον ήλιο να δύει στο Ιόνιο, μαγικό ηλιοβασίλεμα.