Rappel στα Βουνά του Βάλτου, από τον Γαβριήλ Βανάκα!

Πρωινό ξύπνημα! Ο σπουδαιότερος προάγγελος μιας συναρπαστικής ημέρας. Πρώτα, το απαραίτητο πρωινό για την απαιτούμενη ενέργεια. Έπειτα, ο έλεγχος του εξοπλισμού: Σχοινί, μποντριέ, ασφαλιστήρια, ιμάντες, καραμπίνερ, κράνος... Στο σακίδιο και φύγαμε για αναρρίχηση!

Η διαδρομή από το Καθαροβούνι έως την Καλάνα είναι περίπου 80 λεπτά. Πρέπει να φύγεις νωρίς ώστε να προλάβεις όσο γίνεται καλύτερες καιρικές συνθήκες. Οι βράχοι αυτή την εποχή "ζεματάνε" όπως λέμε εδώ στον Βάλτο. Το πλούσιο δάσος από δρύες βρίσκεται στα δεξιά μας καθ' όλη τη διαδρομή ενώ στα αριστερά μας στέκουν τα επιβλητικά κρημνώδη βουνά. Τα ίδια βουνά που χρόνια πριν έθρεψαν τους Κλέφτες και τους Αρματολούς, είναι τώρα έτοιμα να φιλοξενήσουν και εμένα σε αυτή μου την εξόρμηση.

Τα βουνά θέλουν σεβασμό όπως η θάλασσα. Και αν εμείς δεν έχουμε θαλασσόλυκους να μας προετοιμάσουν για την δυναμική τους, έχουμε τους θρύλους να κουβαλάνε αυτό το βάρος. Το βουνό πρέπει να το αγαπάς. Αλλιώς μην κάνεις τον κόπο να το βάλεις κάτω από τα πόδια σου. Θα αρχίσει τους χορούς του, τόσο που θα αδυνατείς να διακρίνεις τον ουρανό από τη ράχη του θεού Αχελώου.

Εκεί λοιπόν ξεκίνησα την πορεία μου. Πάνω στη ραχοκοκαλιά του ποτάμιου θεού, μέχρις ότου βρω το κατάλληλο σημείο για να στήσω το ρελέ μου.

Δύο μεγάλα δέντρα μου έγνεψαν προς το μέρος τους. Στιβαρά με βαθιές ρίζες, πάνω στη νεότητα τους. "Κέδρος είναι" πρόσθεσε ο κυρ Βασίλης, κρατώντας στα χέρια το σακίδιο με τον εξοπλισμό.

Το άνοιγμα της διαδρομής στο βράχο είναι σαν το καλό κρασί. Θέλει κατάλληλο χρόνο, εμπειρία και σωστά υλικά! Τριάντα μέτρα ατόφιας αδρεναλίνης με περίμεναν να τα κατεβώ. "Αυτό είναι το ραπέλ" εξήγησα στον κυρ Βασίλη. "Η κατάβαση με σχοινί από ύψος". Δεν ξέρω αν τρόμαξε, εγώ πάντως το απόλαυσα σε κάθε του μετρό. Η επαφή με το πέτρωμα εκατομμύριων ετών σε κάνει να ανατριχιάζεις!

Να και οι φίλοι μας οι γύπες!!! Ήταν οκτώ ή εννιά δεν θυμάμαι καλά... Πετούσαν τόσο εντυπωσιακά πάνω από το κεφάλι μου, που προς στιγμήν αποσπάστηκα από την κατάβαση.

Κατέβηκα.... Απεγκατέστησα το ρελέ και ευχαρίστησα το βουνό που ήταν φιλόξενο όπως άλλωστε είναι οι Βαλτινοί αιώνες τώρα. Ήρθε η ώρα για την επιστροφή. Έφυγα μα σίγουρα θα ξανά έρθω για κάτι καινούργιο...

Κείμενο Γαβριήλ Βανάκας