Από τα υδάτινα όρια του Βάλτου βρίσκουμε γεύσεις και φωτογραφίες για να σας ταξιδέψουμε και ιστορίες τόπων και ανθρώπων να σας διηγηθούμε!

Από τα ψηλά βουνά του Ορεινού Βάλτου με τις απότομες πλαγιές και τα πυκνά δάση έως τον γαλήνιο Αμβρακικό κόλπο, ο Βάλτος περιμένει να εξερευνήσετε τη φύση του και να γνωρίσετε τους ανθρώπους του!

  
Στην άκρη του Βάλτου!

Στην άκρη του Βάλτου!

Ξεκινήσαμε μια Κυριακή του Δεκέμβρη από την Μπούκα, με τελικό προορισμό τα δυο γεφύρια του Αχελώου στην βορειοανατολική άκρη του Βάλτου. Την γέφυρα της Τέμπλας στα Βρουβιανά και την γέφυρα του Αυλακίου! Η διαδρομή έως τον Εμπεσό έγινε βιαστικά, χωρίς στάσεις λόγω της αργοπορημένης αναχώρησής μας. Μας γέμισε όμως εικόνες και μυρωδιές της φύσης που έγιναν η αφορμή για να δεσμευτούμε για μια βόλτα, ένα road trip, την επόμενη φορά που θα αφορά μόνο τις διαδρομές από τον Αμβρακικό έως τον Ίναχο.

Φτάνοντας στον Εμπεσό πήραμε τον στενό δρόμο που οδηγεί στο Περδικάκι. Αρχίσαμε να μπαίνουμε στην "χαράδρα" που σχηματίζουν από την μία οι γκρεμοί της Κανάλας και από την άλλη το Μητσέλι. Το τοπίο ανάμεσα στα δυο βουνά είναι καθηλωτικό, επιβλητικοί πέτρινοι όγκοι, κάθετες πλαγιές εκατέρωθεν του δρόμου και ελατοδάση να μοιάζουν σαν να κρέμονται από τους βράχους. Όμως τίποτα δεν μας προετοίμασε για το τι βρίσκεται στο τέλος της ανηφόρας, στην έξοδο από την "χαράδρα". Εδώ σε αυτό το σημείο ο Αχελώος στριμώχνεται ανάμεσα στα βουνά του Βάλτου και της Ευρυτανίας και οι εικόνες που δημιουργεί έρχονται σαν λύτρωση της προηγούμενης διαδρομής. Βγήκαμε από το στενό πέρασμα και στεκόμαστε στην άκρη του δρόμου, δεκάδες μέτρα πάνω από το ποτάμι με μια θέα που κόβει την ανάσα. Τους γκρεμούς της Κανάλας τους διαδέχεται η θέα της λίμνης Κρεμαστών και των Ευρυτανικών βουνών, όσπου το μάτι χάνεται στον ορίζοντα. Και αμέσως μετά η χαράδρα που σχηματίζει ο Αχελώος, καμιά διακοσαριά μέτρα κάτω από τα πόδια μας, κόβει τα βουνά στα δυο και ελίσσεται ανάμεσά τους. Εδώ θα χρειαστούμε αρκετή ώρα για να χορτάσουμε το τοπίο και να συνεχίσουμε για Περδικάκι.



Ο δρόμος συνεχίζει "φιδίσιος" στην πλαγιά του βουνού ψηλά πάνω από τον Αχελώο. Λίγο πριν από το χωριό Περδικάκι πέφτουμε στο πρώτο "μπλόκο". Πάνω από ένα παλιό πέτρινο μαντρί, στη μέση του δρόμου, ένα κοπάδι από κατσίκια και αγελάδες αναπαύεται. Μάλιστα δεν ενοχλούνται καθόλου από την παρουσία μας και από το αυτοκίνητο. Μας κοιτούν περίεργα σαν να καταλαβαίνουνε ότι δεν είμαστε ντόπιοι και κινούνται αργά, ίσως και λίγο ενοχλημένα, προς την άκρη του δρόμου. Θα ακολουθήσουν πάρα πολλές ακόμη συναντήσεις με κοπάδια στον δρόμο, και όλες θα έχουν μια ξεχωριστή χάρη. Στην περιοχή εκτρέφεται μία ιδιαίτερη, προστατευόμενη φυλή αγελάδος, η ελληνική βραχυκερατική. Είναι μικρόσωμες με φάτσες σαν από καρτούν, ενώ πολλά από τα μικρά τους μοιάζουν σαν μικροί βίσσωνες. Κάθε συνάντηση μαζί τους ήταν μοναδική.

Μπαίνουμε στο χωριό πολύ πεινασμένοι και αποφασίζουμε να σταματήσουμε για φαγητό. Βρίσκουμε μια κυρία και την ρωτάμε που μπορούμε να φάμε κάτι στο χωριό, μας απαντά ότι δεν υπάρχει τίποτα, και απογοητευμένοι συνεχίζουμε για τα Βρουβιανά. Το τοπίο είναι απόκοσμο, σαν βγαλμένο από ταινία, κυριαρχούν τα βράχια, ελάχιστα δέντρα να ξεφυτρώνουν ανάμεσά τους και τριγύρω κοπάδια από κατσίκια και αγελάδες. Μπαίνουμε στα Βρουβιανά και στο πρώτο καφενείο που βρίσκουμε σταματάμε να ρωτήσουμε αν μπορούμε να φάμε κάτι. Ένα τυπικό καφενείο χωριού, λίγο απ' όλα. Καφενείο, μίνι μάρκετ, κάβα, ζαχαροπλαστείο και μία κουζίνα για φαγητό. Χειροποίητο φρέσκο λουκάνικο, πατάτες τηγανητές, σαλάτα και φέτα από το τυροκομείο του χωριού. Η αποθέωση της απλότητας και της γεύσης.



Χορτάτοι έχουμε πάρει την κατηφόρα για την γέφυρα της Τέμπλας. Μετά από μια στροφή βλέπουμε πρώτα το ποτάμι και μετά την γέφυρα. Παρκάραμε στην Αιτωλοακαρνανία και περάσαμε με τα πόδια στην Ευρυτανία. Το ποτάμι ήταν σχετικά ήρεμο και κατεβήκαμε μέχρι την όχθη του. Τα πλατάνια είχαν μείνει σχεδόν χωρίς φύλλα και το τοπίο είχε την αγριάδα του χειμώνα. Η θέα της γέφυρας και το τριγύρω τοπίο μας κράτησε στο σημείο αρκετή ώρα για φωτογραφίες.

Έπειτα, πήραμε την ανηφόρα και ξεκινήσαμε για το γεφύρι του Αυλακίου. Η διαδρομή συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο, βράχια , κοπάδια και ψηλά βουνά παντού τριγύρω μας. Φτάνουμε στην γέφυρα, το σκηνικό είναι παρόμοιο, το γεφύρι λίγο μικρότερο από το προηγούμενο, αν και της ίδιας πανέμορφης αρχιτεκτονικής. Είναι χτισμένο σε ένα πιο στενό πέρασμα του ποταμού και δεν είναι εύκολο να κατεβούμε έως την όχθη του. Ξεκινάμε να το διασχίσουμε, στεκόμαστε στην Αιτωλοακαρνανία και μια πινακίδα μας ενημερώνει. Αριστερά Νομός Καρδίτσας και δεξιά Νομός Ευρυτανίας, στο σημείο αυτό το γεφύρι ενώνει τρεις νομούς. Ένας κοινός κόσμος, κοινωνίες κτηνοτρόφων στις πλαγιές γύρω από έναν μυθικό ποταμό.

Ξεκινήσαμε για την άκρη του Βάλτου και βρεθήκαμε καταμεσής της Ελλάδας.

Κείμενο: Διγώνης Βαγγέλης















Στην άκρη του Βάλτου!

Δημοσιεύθηκε στις 2019-02-24

Περισσότερα σχετικά με: Φύση Ζωή Ταξίδι Αρχιτεκτονική Αχελώος Κανάλα